Τι σκοτώνει τελικά η πειρατεία; Το επιπλέον κέρδος μήπως;

Ο/Η bil667 είπε...
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν υφίσταται η έννοια του «παράνομου downloading».

Μην ξεχνάμε ότι πέρα από τις ποινές που ασκούνται στους μεσολαβητές, αναφερόμαστε σε κάτι στο οποίο ο καθένας έχει πρόσβαση μέσω του search engine. Για κάθε μεσολαβητή που διώκεται ποινικά φυτρώνουν άλλοι 10 και είναι τόσο εύκολο πια για τους χρήστες που επιθυμούν ένα τραγούδι ή μια ταινία τζάμπα, να το αποκτήσουν με τη χρήση ενός απλού search engine. Δεν χρειάζεται δηλαδή πια να αναζητήσει ο παράνομος downloader μεσολαβητή, εφόσον πάντα υπάρχουν κάποιοι.

Το πρόβλημα για τις πολυεθνικές, όπως εύστοχα επισημαίνεις δεν λύνεται. Δεδομένου μάλιστα ότι αναφερόμαστε σε «μείωση του τζίρου», προκύπτει το ηθικό ζήτημα του κατά πόσο ενδιαφέρει τον καταναλωτή το πόσα ΕΠΙΠΛΕΟΝ κέρδη θα έχει μια δισκογραφική ή ο κινηματογράφος σε περίπτωση που δεν υπήρχε το παράνομο downloading, τη στιγμή που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς κέρδη.

Συγκεκριμένα:
Η μουσική βιομηχανία έχει όντως πρόβλημα, καθώς ο τζίρος του καλλιτέχνη σε χώρες του κόσμου βασίζεται στις πωλήσεις των CD. Οι καλλιτέχνες έχουν τη δυνατότητα να εισπράξουν επί πλέον μόνο με εμφανίσεις τους στα μέσα ενημέρωσης και σε μικρές ή μεγάλες συναυλίες. Στην Ελλάδα και σε αρκετές άλλες χώρες, οι καλλιτέχνες μπορούν να προβάλλουν το έργο τους και αλλιώς (με σταθερές εμφανίσεις στα νυχτερινά κέντρα επί μία ολόκληρη σαιζόν). Το ζήτημα λοιπόν του κατά πόσο η πειρατεία σκοτώνει την μουσική ή όχι είναι αρκετά έκδηλο.

Ακόμη όμως και σε προηγμένες χώρες του εξωτερικού, υπάρχουν μπάντες που μοιράζουν οι ίδιες στον κόσμο τα mp3 τους. Στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για εκείνες τις χαρισματικές μπάντες που για να προμηθευτείς το έργο τους πρέπει να πας στο δισκοπωλείο και όχι απλώς να τα στάξεις, αλλά να περιμένεις και κάνα μήνα την παραγγελία γιατί στο 90% των περιπτώσεων ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ. Όσοι από μας το έχουμε ζήσει πάνω από 3-4 φορές, είμαστε λίγο σκεπτικιστές ως προς το τι σκοτώνει τελικά η πειρατεία.

Όσον αφορά τον κινηματογράφο, αυτός δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα, καθώς ο τζίρος του στο μεγαλύτερο ποσοστό βασίζεται στο πόσα εισιτήρια κόβει μια ταινία και γενικά στις εισπράξεις από την προβολή στη μεγάλη οθόνη. Και πάλι όμως: Το έργο των ανεξάρτητων παραγωγών και των μικρών εταιριών παραγωγής, προβάλλεται χάρις το ίντερνετ.

Τι σκοτώνει τελικά η πειρατεία; Το επιπλέον κέρδος μήπως;